به گزارش وب‌دا، همزمان با میلاد باسعادت امیرالمومنین علی(ع) و روز پدر، سه‌شنبه 25 دی‌ماه 1403، جمعی از مردم و مسئولان گناباد به پاس قدرشناسی از دکتر روحانی در یک هوای ابری و سرد در بیمارستان علامه بهلول گنابادی دور هم جمع شدند تا ضمن بزرگداشت و تکریم این پزشک مردمی، بااخلاق و خدمتگزار در آیین رونمایی از سردیس او حضور داشته باشند.
ویژگی‌های دکتر روحانی از زبان دکتر خواجوی
سرپرست دانشگاه علوم پزشکی گناباد در این مراسم به بیان گوشه‌ای از زندگینامه دکتر روحانی پرداخت و از اخلاق مداری، عدالت خواهی، خدمت بی منت، شجاعت و پاسخگویی اجتماعی به عنوان ویژگی‌های دکتر روحانی یاد کرد.
دکتر خواجوی با بیان اینکه ایشان برای همه به ویژه جوانان و دانشجویان پزشکی یک الگوی عملی هستند، گفت: هدف از این رونمایی تنها قدردانی از پزشکی بود که هفت دهه در این شهر مانده و به مردم خدمت کرده است.
شعرخوانی، اجرای موسیقی محلی و تشریح بخشی از ویژگی‌های اخلاقی و انسانی دکتر سید محمد حائری روحانی با بیان خاطراتی توسط برخی از چهره های پزشکی و فرهنگی از جمله برنامه‌های این مراسم بود.
دکتر سید محمد حائری روحانی
سید محمد حائری روحانی اسفندماه سال 1308 در خیابان ادیب‌الممالک که از خیابان‌های ری تهران است به دنیا آمد؛ او سال 1327 در حالی که همزمان در رشته پزشکی دانشگاه تهران و معلمی دانشسرای عالی قبول شده بود، تحصیل در رشته پزشکی را در دانشگاه تهران که دانشکده منحصر پزشکی ایران بود آغاز کرد. سید محمد حائری روحانی در حالی با رتبه 60 در این رشته قبول شده بود که در آن زمان از بین هزار داوطلب تنها 250 دانشجو پذیرش می‌شدند.
این پزشک که اکنون هفتاد سال از طبابتش می‌گذرد پس از اتمام دوران تحصیل و دانش‌آموختگی در رشته پزشکی در سال 1333 برای انجام خدمت وظیفه راهی خاش در سیستان و بلوچستان شد و بعد از پایان این دوره به استخدام وزارت بهداری درآمد.
دکتر سید محمد حائری روحانی اولین مسئولیت خود را در سال 1335 به عنوان رئیس بهداری شهرستان درگز آغاز کرد و بعد از تقریبا یک سال، از 19 اسفندماه 1336 به عنوان رئیس بهداری شهرستان گناباد وارد این شهرستان شد و شاید هیچ‌گاه فکر نمی‌کرد دست تقدیر برای همیشه او را در این شهر ماندگار کند و طبیب جان گنابادی‌ها و مردم شهرهای اطراف شود.
دکتر سید محمد حائری روحانی که مدت 10 سال و 10 روز عهده‌دار مسئولیت بهداری گناباد بود پس از پایان دوران مسئولیتش نیز زندگی در شهر گناباد را به زندگی پرزرق و برق تهران ترجیح داد و برای همیشه در این شهر ماند و تا امروز که بیش از 67 سال می‌گذرد همچنان به کار طبابت و درمان مردم مشغول است.
دکتر روحانی در تشریح زندگی خود با بیان اینکه پدرم در استخدام وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه بود اظهار کرد: بعد از تولد، من را به شهر شاهرود بردند و شناسنامه من را نیز در همین شهر گرفتند.
وی با بیان اینکه پدربزرگ بنده مرحوم آیت‌الله حاج سید میرعلی حائری تهرانی از مفسرین قرآن بود، افزود: کتاب « تفسیر مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر » در 12 جلد یکی از تألیفات ایشان است و شاگردان زیادی نیز داشتند که از آخرین آنها می‌توان مرحوم آیت‌الله حق شناس را نام برد.
دکتر روحانی با اشاره به اینکه دوره ابتدایی را در دبستان اقبال تهران گذراند، ادامه داد: معلم کلاس پنجم ابتدایی با دادن این رسم‌الخط به ما: «پیوسته در معنویات به بالاتر از خود نگریسته و در مادیات به زیردست خود نگاه کنید» توانست سرنوشت من را عوض کند و از همان زمان تا کنون این جمله در ذهن من هست و از آن بهره برده‌ام.
وی به خاطرات خود از روزهای آغاز مسئولیت در گناباد اشاره کرد و افزود: در زمان ورود من به گناباد این شهر آسفالت که نداشت و تعداد ماشین‌ها در گناباد به تعداد انگشتان دست نبود و در این شهر حتی غسالخانه نبود و مردم اموات را در کنار جوی آب می‌شستند. همچنین تنها دو حمام این شهر مجهز به دوش بود و بقیه حمام‌ها به دلیل اینکه خزینه بود بیماری‌های زیادی را نیز برای مردم این شهر به وجود می‌آورد که در آن دوران توانستیم تمام حمام‌های گناباد را به دوش مجهز کنیم.
دکتر روحانی در پاسخ به اینکه چرا پس از پایان مسئولیت در گناباد ماند گفت: چون مردم اقبال و محبت داشتند در این شهر ماندم و پزشک باید جایی که احتیاج دارند کار کند.
وی با بیان اینکه مردم گناباد مردمی حق شناس هستند و من بسیار از این مردم راضی هستم، گفت: اگر کسی قصد خدمت داشته باشد باید دنبال جایی باشد که بهتر می تواند نیازهای مردم را برطرف کند.
این پزشک متعهد تأکید کرد: من یک وظیفه ای دارم که آن را باید انجام دهم و توقع تحسین و تمجید و اینها را ندارم و این درست نیست که کسی در مقابل انجام وظیفه خود از مردم توقعی داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد: کاری که بنده برای مردم گناباد کرده ام تنها یک وظیفه طبیبانه بیشتر نبوده و همیشه از محبت و دعای مردم این شهرستان بهره مند بوده‌ام؛ چراکه دعایی که از دل یک دردمندی برآید مسلما مستجاب می شود.
